Χρήστος Κοσίνας, πρόεδρος σωματείου εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) Αχαΐας, υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία
Μπαίνοντας στην τελική ευθεία των ευρωεκλογών, καταλαβαίνει κανείς πως ορισμένες πλευρές της προεκλογικής συζήτησης δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά. Όπως και σήμερα, έτσι και το 2019, το αστικό πολιτικό σύστημα με βασικούς εκφραστές ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ήταν στην ίδια γραμμή συναίνεσης στον ευρωμονόδρομο, στη διασφάλιση και αξιοποίηση των αιματηρών πλεονασμάτων, όπου εντάσσεται πλέον το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, ακροδεξιά, κ.α) που κατεβαίνουν στις ευρωεκλογές. Καμία πολιτική δύναμη του αστικού τόξου, τότε και τώρα, δεν έχει κάτι ουσιαστικό να πει για την προοπτική της ΕΕ, πόσο μάλλον να μιλήσει με θετικό όραμα για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μιας ένωσης που έχει βάλει τη σφραγίδα της στην τεράστια επίθεση που δέχονται οι λαοί της Ευρώπης από την κρίση του 2008 και μετά -ειδικά ο ελληνικός λαός με τα μνημόνια- ενώ τώρα διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολεμική προετοιμασία ενός κόσμου που φτάνει ολοένα και πιο κοντά στην ανοιχτή ολομέτωπη σύγκρουση.
Το άνευρο προεκλογικό κλίμα, αντανακλά τις χαμηλές προσδοκίες της πλειοψηφίας των εργαζομένων για να αλλάξει κάτι με αφορμή τις ευρωεκλογές. Τροφοδοτείται κυρίως από την ανάγκη των αστικών επιτελείων να μείνουν έξω από την συζήτηση τα σοβαρά ζητήματα (ακρίβεια, μισθοί) και τον διακαή τους πόθο να σφραγιστούν τα πιθανά ρήγματα που γεννά η λαϊκή δυσαρέσκεια. Διεκδικώντας ταυτόχρονα μέσω της ψήφου, λευκή επιταγή στην υλοποίηση της ολοένα και πιο αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ.
Αν το 2019, οι ευρωεκλογές συνδέθηκαν με την «έξοδο» από τα μνημόνια, με την αποφυγή της «καταστροφής» και με υποσχέσεις για καλύτερες μέρες ειδικά για όσους πλήρωσαν το μεγαλύτερο τίμημα την περίοδο των μνημονίων, οι ευρωεκλογές του 2024 επισφραγίζουν ότι αυτά ήταν ένα κραυγαλέο ψέμα. Αυτό αποδεικνύεται από την πολιτική που προώθησε η ΝΔ την περασμένη πενταετία (διαχείριση πανδημίας, νόμος Χατζηδάκη-Γεωργιάδη, ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικοποιήσεις), πολιτική που είχε την ανεξίτηλη σφραγίδα της ΕΕ. Πολύ περισσότερο σηματοδοτείται από αυτά ετοιμάζουν τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από δω και πέρα. Επαναφορά του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, σημαίνει νέα αιματηρά πλεονάσματα για το λαό, όρο διαμόρφωσης νέων (υπέρ)κερδών για το κεφάλαιο. Από την άλλη, κάθε ευρώ που θα κατευθύνεται στη χώρα από την ΕΕ, θα συνδέεται με νέες υποχρεωτικές αναδιαρθρώσεις (μίνι-μνημόνια), με νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες. Ό,τι «περισσεύει» δε, όπως τα 422 δισ. του ληστρικού Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθερότητας (ESM) που διαμορφώθηκε μέσα στην περίοδο των μνημονίων, ετοιμάζονται να τα αξιοποιήσουν για νέα εξοπλιστικά προγράμματα αλλά και για τη χρηματοδότηση της ιμπεριαλιστικής τους πολιτικής (βλ. Ουκρανία). Τα παραπάνω δείχνουν ότι όχι μόνο «δεν αφήσαμε πίσω μας τα χειρότερα», αλλά υπενθυμίζουν τι πραγματικά σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένωση του κεφαλαίου, του πολέμου και της διαρκής λιτότητας, ακατάπαυστα εχθρική απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων.
Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτική σημασία των ευρωεκλογών, όχι μόνο δεν πρέπει να περάσει στα «ψιλά», βοηθώντας έτσι την εδραίωση της ΝΔ και της συστημικής αντιπολίτευσης, αλλά απαιτεί αναβαθμισμένη παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η μαζική εκλογική της ενίσχυση είναι αναγκαία για τρεις βασικούς λόγους.
Πρώτον, γιατί η παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει να αποκαλύψει τον διαχρονικό χαρακτήρα της πολιτικής της ΕΕ και τις συνέπειες που έχει στην καθημερινότητα της εργατικής τάξης και των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων. ΕΕ σημαίνει μεροκάματα πείνας, με έως και 13 ώρες δουλειά τη μέρα. ΕΕ σημαίνει «χρηματιστήριο ενέργειας» και πανάκριβο ρεύμα για τους εργαζομένους και τα φτωχά νοικοκυριά. Σημαίνει αγροτοδιατροφικό έλλειμμα, συστημική ακρίβεια στα καθημερινά αγαθά, απλησίαστα ενοίκια και airbnb. Σημαίνει διαλυμένα νοσοκομεία, ιδιωτικά πανεπιστήμια για λίγους και εκλεχτούς. Σημαίνει νέες ιδιωτικοποιήσεις (βλ. νερό), περιβαλλοντικά εγκλήματα και ξεπούλημα των φυσικών πόρων. Αυτή είναι η καταβαράθρωση και η καταστροφή (και μάλιστα διαρκείας) που βιώνουν η εργατική τάξη και η νεολαία και όχι βέβαια οι συνέπειες της εξόδου από την ΕΕ, που ξόρκιζαν το 2015 όλες οι πολιτικές δυνάμεις (και το ΚΚΕ), πλην της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεύτερον, γιατί αυτή η πολιτική της ΕΕ βρίσκεται σε ενότητα με την πολιτική γραμμή ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων δυνάμεων της συναίνεσης. Με αυτή την έννοια, ο στόχος που εκφράζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ήττα της κυβέρνησης της ΝΔ και της συναινετικής αντιπολίτευσης πάει πακέτο με την πάλη για την ανατροπή κεφαλαίου-ΕΕ-ΝΑΤΟ, ανοίγοντας δρόμο για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας μέσα από ένα πολιτικό κίνημα ανατροπής. Δεν πρόκειται για ιδεολογική εμμονή. Η διεκδίκηση μια ολότελα διαφορετικής προοπτικής και κοινωνίας, μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικά την φθορά της κυβέρνησης, ώστε να γίνει καύσιμο για να γκρεμιστεί από τα κάτω και από τα αριστερά, προς όφελος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.
Τρίτον, γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που προβάλλει το στόχο ρήξης-απειθαρχίας-αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης από την ΕΕ, απορρίπτοντας ρητά αυταπάτες περί διαφορετικής φιλολαϊκής διαχείρισης εντός της, όπως προβάλλει το ΜΕΡΑ25. Η πάλη για απειθαρχία και ρήξη με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, αλλά και την συνολικότερη πολιτική της, είναι η μόνη που διαμορφώνει προϋποθέσεις για πραγματικές κατακτήσεις προς όφελος των εργαζομένων. Ολοκληρώνεται μέσα από την αντικαπιταλιστική έξοδο και διάλυση της ΕΕ για μια άλλη πορεία της κοινωνίας σε σοσιαλιστική-κομμουνιστική κατεύθυνση. Με αυτό το τρόπο, η αντι-ΕΕ πάλη δεν μετατρέπεται σε αφηρημένο σύνθημα κομματικής ενίσχυσης όπως προβάλλει το ΚΚΕ.
Στις 9 Ιούνη, το ρίχνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Ενισχύοντας την αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή, για την αντεπίθεση του κόσμου της εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου