Σε τι φάση βρίσκουν τη νεολαία οι φετινές ευρωεκλογές;
Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη βρίσκουν τη νεολαία σε κατάσταση αναβρασμού. Όλο το προηγούμενο διάστημα, είδαμε συγκλονιστικές κινητοποιήσεις χιλιάδων φοιτητών, πανελλαδικές πορείες και καταλήψεις διαρκείας, γεμάτα αμφιθέατρα. Οι εικόνες αυτές έδειξαν πως η νεολαία παραμένει στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την πλήρη επιχειρηματικοποίηση και διάλυση του δημόσιου πανεπιστήμιου που προωθείται από κυβέρνηση – ΟΟΣΑ – ΕΕ – κεφάλαιο. Παράλληλα, σημαντικά τμήματα της νεολαίας αντιστέκονται στις πολεμικές σειρήνες που ηχούν από την Μέση Ανατολή μέχρι την Ουκρανία, συντάσσονται στο πλευρό του μαχόμενου παλαιστινιακού λαού ενάντια στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
Παρόλα αυτά, ίσως το πλειοψηφικό κομμάτι της, παρότι αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην έχει την υπογραφή της ΕΕ στέκεται με αδιαφορία και απάθεια μπροστά στα διακυβεύματα που βάζουν οι ευρωεκλογές. Σε αυτό φυσικά, έχει συμβάλλει καθοριστικά η απουσία μίας ουσιαστικής αντιπαράθεσης με τον πυρήνα των πολιτικών της ΕΕ, καθώς σύσσωμα τα αστικά κόμματα τον αποδέχονται πλήρως.
Ποια είναι εκείνα τα διακυβεύματα που ανοίγονται ενώπιον της νεολαίας;
Νομίζω πως το βασικό διακύβευμα είναι το αν θα σπάσει ή όχι το κλίμα «μουδιάσματος» της νέας γενιάς, που την κυριεύει μπροστά σε μία κεντρική εκλογική αναμέτρηση. Κρίνονται πράγματα από το αν η νέα γενιά θα ρίξει ψήφο καταδίκης στην πολιτική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του κεφαλαίου, των πολυεθνικών, της εκμετάλλευσης, του πολέμου, του ρατσισμού, της νομιμοποίησης της ακροδεξιάς και της περιβαλλοντολογικής καταστροφής, ή αν απλά θα προχωρήσει σε σιωπηλή διαμαρτυρία!
Πρόσφατα διεξήχθησαν φοιτητικές εκλογές. Πως πιστεύεις πως απάντησαν οι φοιτητές/τριες στο παραπάνω διακύβευμα;
Οι φοιτητικές εκλογές είχαν μαζικότητα, παρά τη μικρή κάμψη σε σχέση με πέρυσι, και είναι σημαντικό πως, για ακόμη μια χρόνια, η σπουδάζουσα νεολαία έριξε μαύρο στην κυβερνητική παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, αφήνοντάς την δύναμη, παρότι το κόμμα της είχε πάρει πέρυσι 41%!
Ακόμα, με το πρώτο εκλογικό κατέβασμα της Attack και την ιδιαίτερα θετική καταγραφή σε πανελλαδικό επίπεδο, φάνηκε πως υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα μέσα στις σχολές που συντάσσεται με την αντικαπιταλιστική Αριστερά. Η ψήφος στην Attack έδειξε ότι ρεύματα εντός της νεολαίας αρνούνται να χωρέσουν στα καλούπια τους, αλλά υπερασπίζονται τη λογική του ανυποχώρητου αγώνα, των μαχητικών μορφών στο κίνημα και την πάλη για την αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της πληττόμενης πλειοψηφίας. Πρέπει, λοιπόν, να κρατήσουμε πως συγκροτήθηκε ένα δυναμικό που παλεύει ενάντια στις επιταγές της ΕΕ για την εκπαίδευση, αναζητά βαθύτερες απαντήσεις, αναζητά έμπνευση πέρα από τη λογική των αγώνων χαμηλής έντασης αλλά και τις κάλπικες εκλογικές συνεργασίες.
Λες ότι οι πρόσφατες φοιτητικές εκλογές ανέδειξαν τη δυνατότητα ανώτερης επίδρασης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ενόψει των ευρωεκλογών, λοιπόν, μπορούμε, και αν ναι με ποιο τρόπο, να δούμε ένα ανάλογο αποτέλεσμα;
Όπως στις φοιτητικές εκλογές αποτυπώθηκαν οι κινηματικές διεργασίες όλου του προηγούμενου διαστήματος, το ίδιο μπορεί να γίνει και στις επερχόμενες ευρωεκλογές! Το να αποτυπωθεί, όμως, γενικά και αόριστα μία τάση αμφισβήτησης προς το σύστημα – παρότι ελπιδοφόρο – δεν αρκεί. Εδώ, είναι που θεωρώ πως είναι απαραίτητη η ενίσχυση της Αριστεράς που θέτει τις πολιτικές προϋποθέσεις για νικηφόρες μάχες (και) του νεολαιίστικου κινήματος.
Ας σκεφτούμε τα όρια των αριστερών εκλογικών αποτυπώσεων με ένα παράδειγμα: Η πρωτιά της ΠΚΣ επί τρία χρόνια δεν απέτρεψε τη ΝΔ από το να φέρει επιθετικά νομοσχέδια, ή τους φοιτητές να περνάνε πειθαρχικά όπως γίνεται στην Πάτρα. Συνεπώς, δεν είναι αρκετό να ενισχυθεί η αριστερά γενικώς, αλλά πρέπει να δυναμώσει εκείνη η Αριστερά που είναι επικίνδυνη για το σύστημα και δεν καθορίζει την παρέμβασή της με το απλά και μόνο «να πάμε καλά στις εκλογές».
Χρειάζεται, λοιπόν, να ενισχυθεί η Αριστερά εκείνη που δεν θα αναζητά λύσεις σε κοινοβουλευτικές προτάσεις (μία από αυτή έκανε και ο Δ. Κουτσούμπας), αλλά θα αντιμετωπίζει συνολικά το σύστημα που καταπιέζει τη νεολαία, τις κυβερνήσεις που ακολουθούν τις επιταγές της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ, και που στοιχίζονται πίσω από τη μηχανή του ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμώ πως είναι ζωτικής σημασίας η συσπείρωση των αγωνιστών/στριών και η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία για να δυναμώσουν ποιοτικά οι αγώνες την επόμενη μέρα.
Θες κάτι παραπάνω από απλώς να αποτυπωθούν οι κινηματικές διεργασίες του προηγούμενου διαστήματος. Πώς, όμως, οι διεργασίες αυτές θα αναβαθμιστούν την επαύριο των εκλογών;
Είναι αυτονόητο ότι τα πράγματα δεν καλυτερεύουν περιμένοντας τις εκλογές. Η ζωή και η κοινωνία αλλάζουν με κίνημα ανατροπής και ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά. Ζούμε σε περίοδο που το κοινωνικό κλίμα αλλάζει στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως. Με αυτήν τη λογική η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία καλεί σε συσπείρωση αγωνιστών/στριών και δυνάμεων όχι στενά για τις ευρωεκλογές, αλλά για την επόμενη μέρα της άλλης Αριστεράς, για τον πόλο και το μέτωπο της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που απαιτείται στις μεγάλες ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται.
Γιατί, όμως, κάποιος/α που θέλει την ανάταση του νεολαιίστικου κινήματος να συστρατευτεί με τον δρόμο που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία; Έναν δρόμο «ακραίο» και «σεχταριστικό» λένε κάποιοι…
Χρόνια τώρα, η αριστερά σε όλες τις εκδοχές της ακολουθούσε έναν δρόμο προσαρμογής, στο όνομα του «εφικτού» και της «ενότητας». Αποτέλεσμα; Αυτό που βλέπουμε και σήμερα στο ΚΚΕ, το Μέρα25 και τη Νέα Αριστερά! Το ανατρεπτικό περιεχόμενο καταλήγει σε διαχείριση και κοινοβουλευτισμό. Η λογική αυτή ηττήθηκε, ξανά και ξανά… Τα αποτελέσματα της τα ζούμε και τα βλέπουμε! Είναι καιρός πλέον να αναμετρηθούμε στα «ίσα» με τον αντίπαλο και η νεολαία να πρωταγωνιστήσει διεκδικώντας ολόκληρη τη ζωή χωρίς εκπτώσεις, με τη ματιά πέρα από τα όρια της σύγχρονης βαρβαρότητας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου