Στις άπειρες διαφημιστικές τοποθετήσεις της ΝΔ, θα δείτε τον πρωθυπουργό μαζί με την Ούρσουλα (φον ντερ Λάιεν), την οποία επίσης μπορείτε να δείτε σε άλλες φωτογραφίες να γελάει εγκάρδια με την αναβαπτισμένη ευρωπαΐστρια, ακροδεξιά Μελόνι ή να κάνει χλιαρούτσικες δηλώσεις ανοχής του ακροδεξιού Όρμπαν.
Οι φετινές ευρωεκλογές, που μοιάζουν πολύ με «ενδιάμεσες εκλογές», έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό, ανάμεσα σε άλλα: Ότι η διαφημιστική καμπάνια γύρω από αυτές είναι επιπέδου βουλευτικών εκλογών, με πολύ χρήμα που ρέει κατά συντριπτικό ποσοστό στα social media και την τηλεόραση, για να διαφημίσουν την ανάγκη ψήφου και για να ανασχεθεί η επέλαση της ακροδεξιάς.
Έτσι λοιπόν, οι χρήστες-τριες του ίντερνετ βλέπουν οριακά και στον ύπνο τους πλέον τον Κυριάκο Μητσοτάκη να περπατάει αγέρωχος γρήγορα, αργά, σε στοπ-μόσιον, σε ελεγχόμενη καθυστέρηση και με όποιο άλλο σκηνοθετικό κόλπο υπάρχει, καθότι η ΝΔ δαπανά περισσότερα χρήματα στις ευρωεκλογές, από ό,τι στις περσινές, πρώτες βουλευτικές εκλογές.
Μέσα σε ένα μήνα, από τις 6 Μαΐου δηλαδή, στο (ελληνικό) δίκτυο αναζήτησης και προβολής της Google, έχουν δαπανηθεί 381.000 ευρώ για 6.286 διαφημίσεις, από τα οποία τα 224.000 τα έχει πληρώσει η Νέα Δημοκρατία.
Πολύ πιο πίσω ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 25.800 ευρώ, το ΠΑΣΟΚ με 20.200 ευρώ, το ΚΚΕ με 16.600 ευρώ, η Νέα Αριστερά με 16.200 ευρώ, ο «Κόσμος» με 14.000, η ακροδεξιά Φωνή Λογικής με 10.100, το ΜέΡΑ25 με 8.900 ευρώ και πίσω τους, έρχονται οι υποψήφιοι-ες που δαπανούν τα περισσότερα: Ο Στέλιος Κούλογλου (5.900 ευρώ) της Νέας Αριστεράς, η Βίκυ Φλέσσα της ΝΔ (γνωστή τηλεπερσόνα με συζητήσιμες απόψεις για τα Τέμπη), ο πρώην υπουργός της ΝΔ Βασίλης Κοντοζαμάνης με 3.450 ευρώ κ.ο.κ.
Αυτά, χώρια από τα ποσά που δαπανά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να καλέσει τον κόσμο να ψηφίσει στις ευρωεκλογές, φοβούμενη την αποχή και στο βάθος, την ακροδεξιά.
Πόσο ειλικρινής είναι όμως αυτός ο φόβος;
Αν δείτε τις (άπειρες) διαφημιστικές τοποθετήσεις της ΝΔ, θα δείτε τον πρωθυπουργό μαζί με την Ούρσουλα (φον ντερ Λάιεν), την οποία επίσης μπορείτε να δείτε σε άλλες φωτογραφίες να γελάει εγκάρδια με την αναβαπτισμένη ευρωπαΐστρια, ακροδεξιά Μελόνι ή να κάνει χλιαρούτσικες δηλώσεις για την ανοχή στην πολιτική του ακροδεξιού Όρμπαν.
Επίσης, θα δείτε τον Έλληνα πρωθυπουργό στα σποτάκια, να σκάει ανάμεσα σε πλάνα με ΜΑΤ, στο «τείχος του Έβρου» και να αναπαράγει μια αισθητική που είναι τόσο οικεία στην ηγεσία της ΕΕ, όσο και οι ελιές με τη φέτα στη χωριάτικη.
Η ΕΕ, η οποία διαθέτει και επιτροπεία για την «προώθηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» (έναντι ποιου λάθους τρόπου ζωής δηλαδή; Του mathcore metal; Της βουδιστικής αυτοπραγμάτωσης; Των ηθών και εθίμων του Τέξας;), κινείται πάρα πολύ εύκολα στην (ακρο)δεξιά πολιτική πτέρυγα και το κάνει συστηματικά τα τελευταία χρόνια.
Απ’ όταν υιοθέτησε μονομερώς τις νεοναζιστικές πολιτικές στα σύνορά της, ένθεν κακείθεν, ως «ανάσχεση» σε ολιγαρχίες, με τις οποίες συνεχίζει να κάνει δουλειές και απ’ όταν παρακολουθούσε τις κοινωνικές ανισότητες να αποκτούν χασματώδεις διαστάσεις, χάρη στις πολιτικές της επιλογές.
Δεν έκανε κάτι παράξενο και πρωτόγνωρο· δεν είναι η πρώτη φορά που το «πολιτικό κέντρο» βγαίνει να κάνει τα οβερλάπ με το δεξί εξτρέμ στο πολιτικό γήπεδο και να συνδυαστεί όπως σε προπόνηση.
Τώρα όμως επιβεβαιώνεται ότι όσο παίζεις με τους όρους και στο γήπεδο του αντιπάλου που υποτίθεται θέλεις να κερδίσεις, θα χάσεις σίγουρα. Το έχει εμπεδώσει τουλάχιστον δύο φορές τα τελευταία 100 χρόνια η σοσιαλδημοκρατία, το μαθαίνει με τον σκληρότερο τρόπο η αριστερά κάθε απόχρωσης (ότι δηλαδή Μπρεστ Λιτόφσκ υπήρξε ένα και μετά, οι αριστερές κυβερνήσεις ήταν σαν τους δίσκους των Metallica μετά το Black Album) και όπως φαίνεται, θα επαναληφθεί ως μάθημα για ανεπίδεκτους, τώρα.
«Anyway, εκλογές είναι» θα πει κάποιος-α και δεν θα έχει εντελώς άδικο. Ειδικά τώρα, που είναι ευρωεκλογές.
Αλλά η ακροδεξιά δεν αντιμετωπίζεται βασικά με σποτάκια, ειδικά όταν οι πολιτικές που τα συνοδεύουν, μοιάζουν κομμένες και ραμμένες πάνω της. Ο δρόμος για να αντιμετωπιστεί, είναι άλλος, Είναι έμφορτος με όλες τις κοινοτοπίες και τα γνωστά ονόματα και συνθήματα, εδώ και χρόνια. Αλλά αυτός είναι όμως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου