Ποιο είναι το επίδικο των ευρωεκλογών;
Πρώτον, να καταδικαστεί η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που είναι η εκλεκτή των καπιταλιστών σήμερα, δεν είναι όμως καθόλου παντοδύναμη, όπως ισχυρίζεται. Φάνηκε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική δολοφονία στα Τέμπη, στις γενικές απεργίες, στο κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων, που ήταν το ισχυρότερο από το 2007, στην απεργία-αποχή των καθηγητών και των δασκάλων ενάντια στην κρατική χειραγώγηση που λέγεται αξιολόγηση.
Δεύτερον, να καταδικαστεί και η πολιτική των αστικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση του τρίτου και σκληρότερου μνημονίου, έχει αφήσει οριστικά πίσω του οτιδήποτε μπορεί να θύμιζε αριστερά, κι έχει κάνει στρατηγικό άνοιγμα στο κέντρο και στα δεξιά, ενσωματώνοντας και στελέχη της καραμανλικής δεξιάς (Αντώναρος, Σπηλιωτόπουλος). Το ΠΑΣΟΚ παλινωδεί ανάμεσα στην πολιτική ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Η Νέα Αριστερά δεν μπορεί να πείσει, γιατί ο κόσμος δεν ξεχνά πως η ηγεσία της μονοπωλείται από στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Πρέπει, πάνω απ’ όλα, να καταδικαστούν τα διάφορα παρακλάδια της ακροδεξιάς, από το παπαδαριό μέχρι τις ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις. Καμία εργατική ψήφος στην πιο μαύρη και βάρβαρη μορφή του καπιταλιστικού συστήματος.
Έλεγαν ότι η ΕΕ θα αποτελέσει εγγύηση για τη δημοκρατία. Η ίδια όμως διοικείται από μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δεν εκλέγεται, χρησιμοποιεί όλο και αυστηρότερους μηχανισμούς καταστολής και επιτήρησης εναντίον των λαών της, και είναι το μέρος με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ακροδεξιάς στον κόσμο.
Έλεγαν ότι η ΕΕ θα φέρει δικαιώματα και ελευθερίες. Όμως, σήμερα η ΕΕ παραβιάζει βάναυσα ακόμα και το δικαίωμα στη ζωή, με τα ερμητικά κλειστά σύνορά της να μετατρέπονται σε τάφους χιλιάδων απελπισμένων και την Ελλάδα να πρωτοστατεί σε αυτό το έγκλημα, στην Πύλο και αλλού.
Έλεγαν ότι η ΕΕ θα φέρει ειρήνη. Η Ενωμένη Ευρώπη, όμως, είναι μηχανή πολέμου, συμμετέχοντας ενεργά ή υποδαυλίζοντας στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των ευρωπαίων καπιταλιστών.
Το πρόγραμμά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ασυμβίβαστο με την ΕΕ, το κράτος, τις αστικές κυβερνήσεις και όλους τους αστικούς θεσμούς, προτάσσοντας:
- την αυτοοργάνωση των εργαζομένων και τους ανυποχώρητους αγώνες σήμερα την ανεξαρτησία από κάθε αφεντικό, μεγάλο ή μικρό, ενάντια σε λογικές «εθνικής ενότητας» με τους καπιταλιστές
- την αντικαπιταλιστική και διεθνιστική ρήξη με την ΕΕ, όχι στο όνομα ενός εθνικού καπιταλισμού, αλλά στο όνομα της συναδέλφωσης των εργαζομένων όλων των χωρών, μέσα από την έμπρακτη συνεργασία με τις αντικαπιταλιστικές οργανώσεις των άλλων χωρών
- την εναντίωση στον πόλεμο και σε κάθε ιμπεριαλιστικό μηχανισμό, αρχίζοντας από τη μάχη για την ήττα των πολεμικών σχεδίων των ελληνικών κυβερνήσεων
- τον πόλεμο ενάντια στον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον κρατικό αυταρχισμό, τον μιλιταρισμό
- τον πόλεμο ενάντια στον σεξισμό και την πατριαρχία
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (1.6.24)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου