«Το πεδίο είναι ευεπίφορο για εργατική, κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστικοποίηση. Αυτή όμως απαιτεί την ορατή παρουσία μιας κομμουνιστικής Αριστεράς, η οποία θα κινηθεί σαν ρεύμα για την ταξική ανάταση και άνοδο του εργατικού κινήματος», δηλώνει στο Πριν ο Σταύρος Μανίκας, εργαζόμενος στις συγκοινωνίες, μέλος ΔΣ Συνδικάτου ΟΑΣΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία.
Οι εργαζόμενοι στενάζουν από τη συνεχιζόμενη ακρίβεια παρά τα δήθεν μέτρα και τις επιστολές Μητσοτάκη στην Κομισιόν. Τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση;
Οι εργαζόμενοι πλήττονται από τις μειώσεις μισθών, την ανεργία, τους έμμεσους φόρους και φυσικά την ακρίβεια. Όλα αυτά δεν είναι «φυσικά φαινόμενα» όπως προσπαθούν κυβέρνηση και κόμματα του αστικού τόξου να τα παρουσιάσουν, αλλά ντιρεκτίβες και απαιτήσεις της ΕΕ που υλοποίησαν και υλοποιούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις για να γίνουμε εμείς οι φτωχοί φτωχότεροι και αυτοί οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Φυσικά αυτό δεν αλλάζει ούτε με προεκλογικές επιστολές, ούτε με ψεύτικες υποσχέσεις. Αλλάζει με ταξικό αγώνα, με κινητοποιήσεις, με ξεσηκωμό για να μειωθούν οι φόροι, να αυξηθούν οι μισθοί, να μπει φραγμός στην κερδοσκοπία, να εθνικοποιηθούν τα κοινωνικά αγαθά προς όφελος του λαού.
Η επαναφορά του Συμφώνου Σταθερότητας και ο κορσές των πλεονασμάτων που αποδέχονται τα αστικά κόμματα, τι θα σημάνει για τις κοινωνικές ανάγκες και τους εργαζόμενους;
Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις προετοιμάζουν για το 2025 το νέο «Πρόγραμμα Σταθερότητας», δηλαδή ένα πρόγραμμα σκληρής και μόνιμης λιτότητας. Δέκα δισ. ευρώ τον χρόνο θα δίνουμε «φόρο αίματος» για το χρέος, ενώ παράλληλα έχουν έτοιμη τη μείωση των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών. Ήδη η προετοιμασία από τα αστικά κόμματα για τη δήθεν αναγκαιότητα της νέας θηλειάς στο λαιμό του λαού έχει ξεκινήσει. Προαναγγέλλουν για παράδειγμα κατάργηση της χρηματοδότησης των δημόσιων αστικών μεταφορών, στη δημόσια υγεία, στην παιδεία κ.λπ. Εξαιρούν βέβαια τις πολεμικές δαπάνες, ενώ ταυτόχρονα μοιράζουν με μεγάλη ευκολία το αίμα του λαού στους αρεστούς ιδιώτες. Έρχεται δηλαδή μια νέα σκληρή περίοδος περικοπών, ανέχειας και φτώχειας, η οποία όμως θα πρέπει να απαντηθεί από τον λαό.
Είδαμε ότι το εργατικό κίνημα έδωσε κάποιες μάχες ενάντια σε αντεργατικούς νόμους, για αυξήσεις κ.λπ, αλλά με μικρά αποτελέσματα. Τι πρέπει να αλλάξει για να υπάρξουν νικηφόροι αγώνες, για να πάρουν οι εργάτες τον πλούτο που παράγουν;
Όντως το εργατικό κίνημα έδωσε μάχες αυτό το διάστημα. Όμως όχι όλοι οι εργαζόμενοι. Υπήρξαν και αυτοί που σέρνονται πίσω από τα «άρματα» και του εργοδοτικού (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) και του γραφειοκρατικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού (ΠΑΜΕ), των οποίων μόνος στόχος ήταν η κατάπνιξη αυτών των αγώνων. Αυτό είναι στο χέρι των ίδιων των εργαζομένων να πάρει τέλος. Το πεδίο είναι ευεπίφορο για εργατική, κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστικοποίηση. Αυτή όμως απαιτεί την ορατή παρουσία μιας κομμουνιστικής Αριστεράς, η οποία θα κινηθεί σαν ρεύμα για την ταξική ανάταση και άνοδο του εργατικού κινήματος. Ρεύμα που θα λειτουργήσει με πρόγραμμα και πρακτική για να βρει τρόπο έκφρασης η οργή του εργαζόμενου κόσμου, ενώ παράλληλα θα θεμελιώσει την αυτοπεποίθηση για τη δυνατότητα συνολικής κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής.
Μεγάλες βιομηχανικές μονάδες είτε κλείνουν (ΛΑΡΚΟ, Γιούλα κ.ά.) είτε υπολειτουργούν (Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας), λεφτά δίνονται επιλεκτικά ως επιδοτήσεις και «διασώσεις». Τι προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την επαναλειτουργία κρίσιμων βιομηχανιών;
Το κλείσιμο των μεγάλων βιομηχανιών, η χρηματοδότηση των δήθεν σωτήρων, η αναμενόμενη αποτυχία τους, αποφέρουν στους εμπλεκόμενους τεράστιες επιδοτήσεις πληρωμένες από τον λαό, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν στρατιές ανέργων. Η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε τελματώδη στασιμότητα στηριζόμενη περισσότερο από ποτέ σε ασταθείς ισορροπίες. Η αδυναμία αντιμετώπισης της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, έφερε τον καπιταλισμό στη δίνη μιας πολύμορφης και εντελώς νέας «δοκιμασίας». Η απάντηση είναι μία και μοναδική: Οι βιομηχανίες να περάσουν στο δημόσιο με εργατικό έλεγχο, με χρηματοδότηση ώστε να αναπτυχθούν για όφελος των εργαζομένων της και του λαού. Να μπει επιτέλους ένα φρένο στο ξεπούλημα και στην εκμετάλλευση της λαϊκής περιουσίας.
Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέτετε θέμα άμεσης εξόδου από την ΕΕ. Μήπως είναι βιαστικό αίτημα και αγνοείτε τον αρνητικό συσχετισμό; Υπάρχει η δυνατότητα ρηγμάτων, σήμερα, στην κυρίαρχη πολιτική και πώς;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρεμβαίνει στις ευρωεκλογές θέτοντας ψηλά το θέμα της συνολικής αντίθεσης κατά της ΕΕ. Γιατί όποια πέτρα της αντιλαϊκής πολιτικής και αν σηκώσουμε βρίσκουμε από κάτω τις ντιρεκτίβες και τους κανονισμούς της ΕΕ. Γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να ενισχυθεί και στις ευρωεκλογές μια λογική που έχει στο κέντρο της την αποκάλυψη και την καταδίκη του ρόλου της ΕΕ, την ανάγκη απειθαρχίας, ρήξης και αποδέσμευσης. Φυσικά και υπάρχει η δυνατότητα ρηγμάτων. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι μονόδρομος δεν είναι η αποδοχή, αλλά η σύγκρουση με την άθλια πολιτική τους. Τα ρήγματα θα διευρυνθούν με την ενίσχυση των δυναμικών αγώνων, τη στήριξη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία είναι μπροστά χωρίς συμβιβασμούς σε κάθε μάχη της εργατικής τάξης και του λαού. Γιατί είναι η μόνη δύναμη που μιλάει ξεκάθαρα για διεθνιστική αποδέσμευση από την ΕΕ σήμερα, ως μία από τις βασικές προϋποθέσεις να ανασάνει ο λαός και να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη ανθρώπινη, απελευθερωτική κοινωνία. Γιατί παλεύει για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, με τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη δύναμη που μιλάει ξεκάθαρα για διεθνιστική αποδέσμευση από την ΕΕ σήμερα για να ανασάνει ο λαός
Τελικά οι εργάτες/τριες γιατί να στηρίξουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές;
Γιατί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενισχυμένη, θα κάνουν το πρώτο βήμα για να δοθούν με καλύτερους όρους οι αγώνες για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της, για την ανατροπή συνολικά της πολιτικής του κέρδους, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, όχι για να αλλάξει αυτός που θα την διαχειριστεί. Γι’ αυτό πρέπει να καταδικάσουμε την συναινετική αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, να μην επιτρέψουμε να εξαργυρωθούν οι αγώνες μας από αυτούς που βάζουν πλάτη σε αυτή την πολιτική. Γιατί την επόμενη μέρα θα υπάρχουν καλύτεροι όροι ώστε ο λαός να αγωνιστεί ενάντια στην ακροδεξιά, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, το μισογυνισμό και την ομοφοβία, για ψωμί, ειρήνη, ελευθερίες, δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, συγκοινωνίες, για να μπορούμε να ζούμε σε ανθρώπινες πόλεις και περιβάλλον.
prin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου